Ume bakoitzak munduan egoteko modu bat du, eta horren arabera sortzen dira harreman guztiak. Ikasle edo ume guztiak ez dira berdinak, eta horiek aurretik izan dituzten esperientziak ere ez dira berdinak. Ume bakoitzak dituen aukerak izango dira beren ikaskuntzen abiapuntua (Aucouturier eta Mendel, 2004).
Ume guztiek ez dituzte posibilitate berak ikaskuntzak barneratzeko eta horiek finkatzeko. Hori oinarri hartuta, eta ume bakoitzak denbora eta erritmo jakin bat behar duela kontuan izanda, lan egiterakoan aniztasun hori hartu behar da kontuan. Hau da, haurra duen erritmo, aukera eta abileziekin, hots, haurra bere osotasunean, errespetatu beharra dago. Modu honetan soilik lortu dezakegu haurrak dituen gaitasun eta aukera guztiei ahalik eta etekin handiena eta abersagarriena ateratzea. Horrela ez egitekotan, haurra urduritu, larritu eta etorkizunera begira, ondorio latzak ekar ditzake.
Ume guztiek ez dituzte posibilitate berak ikaskuntzak barneratzeko eta horiek finkatzeko. Hori oinarri hartuta, eta ume bakoitzak denbora eta erritmo jakin bat behar duela kontuan izanda, lan egiterakoan aniztasun hori hartu behar da kontuan. Hau da, haurra duen erritmo, aukera eta abileziekin, hots, haurra bere osotasunean, errespetatu beharra dago. Modu honetan soilik lortu dezakegu haurrak dituen gaitasun eta aukera guztiei ahalik eta etekin handiena eta abersagarriena ateratzea. Horrela ez egitekotan, haurra urduritu, larritu eta etorkizunera begira, ondorio latzak ekar ditzake.
Bestalde, jolasak izugarrizko garrantzia du umearen garapen osoan, jolastean kontzentrazio maila oso handia behar baita, eta, hala, ume bat jolasean ari denean lanean ari denean bezainbesteko sakontasunaz aritzen da. Horretan oinarritzen da psikomotrizitatea, eta, horrenbestez, metodo horrek hainbat ikaskuntza-jarduera txertatu nahi ditu, umearen oinarrizko beharrak asetzeko.
No hay comentarios:
Publicar un comentario